Gladiatoren: Les 4

De grote dag was aangebroken. De dag waarop de leerlingen hun bouwwerk gingen presenteren. Na wat probleempjes en een probleem met miscommunicatie werden de presentaties gehouden in de lerarenkamer, weg van alle drukte, zodat we ze goed konden filmen.

We besloten de groepjes één voor één mee te nemen. Ten eerste omdat we hiermee meer rust creëerden voor degenen die moesten presenteren, maar ook omdat we niet wilden dat de leerlingen elkaars presentatie zouden beïnvloeden.

Groepje één werd meegenomen naar de lerarenkamer en er werd gevraagd naar de presentatie. Hoe staat het daarmee? Zijn er nog dingetjes die geregeld moeten worden? Andere vragen/problemen? Als snel bleek dat de presentatie nog niet echt vorm gekregen had en dat ze eigenlijk niet precies wisten wat de bedoeling was. Wat bleek, presenteren betekent voor hen een blaadje voor je hoofd houden en hardop voorlezen wat daarop staat geschreven. Daar moest dus even iets aan gedaan worden.

‘De bedoeling van deze presentatie is heel simpel. Jullie vertellen wat jullie gedaan hebben en vooral WAAROM jullie dat gedaan hebben. Zoals jullie weten kan niets fout zijn, zolang je maar kan vertellen wat de reden is voor de keuze die gemaakt is. Jullie gaan zo bij jullie bouwwerk staan en vertellen om en om wat over wat jullie gedaan hebben. Het is niet erg als jullie iets vergeten, daar zijn wij voor. Als jullie iets niet vertellen stellen wij een vraag over het bouwwerk. Kunnen jullie die beantwoorden, dan is er geen probleem. Snapt iedereen het nu?’

Na deze uitleg viel het kwartje. De presentaties waren heel leuk om te zien en vooral vol verrassingen! Zo begon iemand uit groepje één de presentatie met een korte samenvatting van wat er gedaan was, zonder dat we aangegeven hadden wat er gezegd moest worden. Daarna vertelde iedereen om en om iets over het bouwwerk zonder horten of stoten, alsof ze de presentatie weken geoefend hadden. De teksten kwamen er vloeiend en overtuigend uit. Het leukste was misschien nog wel dat ze dingen onthouden hadden, waarvan we niet gedacht hadden dat ze ze zouden onthouden. Zo meldde een persoon van groepje één: ‘De dieren zitten buiten het stadion, anders is het te gevaarlijk. Als ze mogen vechten worden ze binnengelaten. Als ze blijven leven gaan ze weer terug naar dat hok, maar als ze doodgaan werden ze gewoon achtergelaten in het stadion. Ze bleven daar liggen tot ze opgegeten waren door de andere dieren of tot ze weggerot waren.’ Het feit dat dode dieren achtergelaten werden in het stadion was in les één in hooguit één zin gemeld, maar het had zo’n indruk gemaakt dat ze het de moeite vond dit te vermelden.

Groepje twee had ook nog geen duidelijk beeld over de presentatie, maar na dezelfde uitleg volgde hier ook een goede presentatie. Roseanne had twee Romeinse helmen gemaakt die ze konden gebruiken bij de presentaties. Groepje één moest niets hebben van de helmen, maar groepje twee ging er enthousiast mee aan de slag.

Achteraf vroegen we de leerlingen wat ze van de lessen vonden. Een van de leerlingen, die over het algemeen heel positief leek tijdens de lessenserie: ‘Ik vond het saai. Er was helemaal geen achtergrondmuziek.’ Wij keken elkaar aan en hadden geen idee waar dit over ging, maar het bleek te gaan over de presentatie die hij daarnet gegeven had. Over de lessenserie had hij het volgende te melden: ‘Dat vond ik echt super! We gingen eindelijk een keer iets bouwen en het waren niet van die meisjesdingen. Gaan we nog een keer zoiets doen?’

Een beter antwoord kun je niet wensen. Als leerlingen vragen om MEER les, dan zal het wel in de smaak gevallen zijn.

Dit was het verslag van onze lessenserie. We hopen dat alles duidelijk is en dat iemand aan de slag gaan met deze lessenserie!

Groetjes Roseanne en Juliette